In alle jaren dat ik in de jeugdhulpverlening werkte, en daarna in het onderwijs en nu in mijn praktijk, valt mij een ding op: het kind wordt te vaak probleemeigenaar gemaakt.
👉🏻 Laat het kind lastig gedrag zien? Dan ligt dat aan het kind.
👉🏻 Luistert hij niet? Dan moet hij dat beter leren.
👉🏻 Heeft hij last van faalangst? Dan bieden we een training aan.
👉🏻 Is hij brutaal en eigenwijs? Dan straffen we.
👉🏻 Is hij te introvert? Dan naar een weerbaarheidstraining.
ALLEMAAL PLEISTERS OP WONDEN!
Symptoombestrijding noemen we dat. Het is echt goedbedoeld, maar wat hier overduidelijk wordt is dat de huidige oplossingen niet aansluiten bij de mentale gezondheid van kinderen. Kinderen krijgen hierdoor juist het gevoel dat er is mis is met hen.
✨ Om kinderen echt goed te kunnen helpen, dienen alle systemen om een kind heen bekeken te worden. Het familiesysteem en het schoolsysteem bijvoorbeeld.
Het is tijd dat we onze kinderen bevrijden van de invloed van systemen die ze klein, afhankelijk en schuldig houden.
💪🏻 Wij als ouders mogen veel meer in onze kracht gaan staan. Veel en veel meer. Wij hebben onze kinderen op de wereld gezet, en het is aan ons om ze de weg te wijzen in het leven. Inclusief ze in de kuilen op hun pad te laten vallen. Het zijn niet onze kuilen, het zijn de kuilen die jouw kind leren om te gaan met tegenslag. En dat te kunnen overwinnen. Zelf. Met jou als ouder achter hem om er te zijn als hij je nodig heeft. En zo niet dan niet.
In een schoolsysteem mag veel meer gekeken worden naar het systeem van de docenten, teamleiders en rectoren. Ook de familiesystemen van jullie en de overtuigingen die jij hebt, spelen een rol in hoe jij voor de klas staat. Daarom starten wij na de zomervakantie met systemische mentorentrainingen in het VO.
✅ De oplossing zit niet in het gedrag van een kind. De oplossing zit in de systemen om een kind heen. Laten we daar met z’n allen alsjeblieft meer naar kijken, er verantwoordelijkheid voor nemen en kinderen vrij laten in hun zijn.
Er moet mij iets van het hart.
